ഒരു ക്യാമറ കൈയ്യിലെടുത്തില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരിക്കലും ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കാൻ സാദ്ധ്യത ഇല്ലാത്ത ഒരു ദ്രിശ്യം...എനിക്കു ചുറ്റുമുള്ള ചെറിയ ചെറിയ വസ്തുക്കളുടെ പോലും സൌന്ദര്യം കാണാനും ആസ്വദിക്കാനും പഠിപ്പിച്ചതിന്റെ കടപ്പാട് ഫോട്ടോഗ്രഫി എന്ന കലയോട്....പിന്നെ ഫോട്ടോഗ്രഫിയുടെ സാധ്യതകൾ എനിക്ക് കാട്ടിത്തന്ന എന്റെ സുഹ്രുത്ത് ജീനക്കും....
തലക്കോണ യാത്രക്കിടയിൽ എടുത്ത ഒരു ചിത്രം....അവിടെ കുരങ്ങന്മാരെ കൊണ്ടുള്ള ശല്യം വളരെ കൂടുതലാണ്. ഇവന്റെ കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന ചിപ്സിന്റ്റെ പാക്കറ്റ്, ഞങ്ങളിൽ ഒരാളുടെ ബാഗിന്റെ സിബ് തുറന്ന് ഇവൻ അടിച്ചു മാറ്റിയതാണ്..
“കുറച്ചു നേരം കൂടി ഇരുന്നാൽ മിട്ടായി കിട്ടും...അതും വാങ്ങിച്ച് വീട്ടിൽ പോവാം...അതിനിടക്കാണ് ക്യാമറയും കൊണ്ടൊരുത്തൻ...ഇവനൊന്നും വേറേ പണിയില്ലേ?“
എന്നാവും ഇവരുടെ മനസ്സിൽ...
സ്വാതന്ത്രദിനത്തിൽ എടുത്ത ഒരു ചിത്രം
പോകാൻ സമയമായി...
എങ്കിലും മനസ്സനുവദിക്കുന്നില്ല..
ഒരുത്തിരി നേരം കൂടി ഇവിടെ നിൽക്കാൻ അത് കാരണങ്ങൾ തേടുന്നു...
വല്ല്യമ്പലത്തിൽ പോയി ഒന്നു കൂടി തൊഴുതു വരാൻ..
പണ്ടത്തെ പോലെ ആ ഗോപുരത്തിനടിയിൽ പോയിരിക്കാൻ..
ഇല്ല...അതിനൊന്നും ഇനി സമയമില്ല..
പോയേ പറ്റൂ..
ജീവിതത്തിൽ എവിടെയൊക്കെയോ എത്തിപ്പെടാനുള്ള ഓട്ടത്തിനിടയിൽ ഈ നിമിഷങ്ങൾ കിട്ടുന്നത് വർഷത്തിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ പ്രാവശ്യം മാത്രം...
അടുത്ത വരവ് വരെ സൂക്ഷിക്കാൻ മനസ്സിൽ പൂർണത്രയീശന്റെ ദീപാരാധനയും നാവിൽ അമ്മയുടെ വെള്ളരിക്കാ കറിയുടെ രുചിയും...
ഒരു നാണയത്തിന്റെ രണ്ട് വശങ്ങൾ പോലെ മാറിമറിഞ്ഞ് വരുന്നു നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലെല്ലാം...
ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു വശം കാണുമ്പോൾ അതിനു മറ്റൊരു വശം ഉണ്ടെന്ന വാസ്തവം മറക്കാതിരിക്കാൻ നമുക്ക് ശ്രമിക്കാം...
മഹാബലിപുരത്തെ “ഷോർ ടെമ്പിൾ”. ആറ് മണി ആവുമ്പോ എല്ലാരേയും അതിന്റെ പരിസരത്തു നിന്നും ഇറക്കി വിടും...ഞങ്ങൾ അവിടെ ചെന്നു കേറുമ്പോ സമയം 5:50. സെക്യുരിറ്റി വിസിലടിച്ച് ഓടിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ക്ലിക്കിയതാണ് ഇങ്ങനെ ഒരെണ്ണം...
കട്ട പിടിച്ച ഇരുട്ടിലേക്കാഴ്ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമെൻ ജീവിതത്തിൽ ഒരു തരി വെളിച്ചത്തിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പ് നീളുന്നു....
© Free Blogger Templates 'Photoblog II' by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
